wtorek, 2 sierpnia 2011

Cieszyn cz.2...

Z racji tego, iż nadal pada pokażę zdjęcia z tej cieszyńskiej Wenecji skoro był to jedyny słoneczny dzień w całym moim urlopie, chociaż też nie w pełni,bo po południu i tak padało.
A więc zaczniemy od zejścia ulicą Głęboką, niegdyś zwaną Polską. Idąc w dół po lewej stronie w podcieniach wpadły mi w oko śliczne, raczej bardzo stare kafle ścienne. Z miłą chęcią bym takie widziała u siebie na ścianie... 




Ulica Stary Targ, jak widać do dzisiaj zasługuje na swoje miano.


U wylotu ulicy kierujemy się w lewo, w stronę mostu Przyjaźni.
Tu juz widać pierwsze budynki w czeskim Cieszynie.

Z mostu możemy popatrzeć na stronę polską
i na stronę czeską z ładnym dużym parkiem nad brzegiem rzeki.


Wracając z mostu wchodzimy w pierwszą ulicę w prawo i już jesteśmy na ulicy Przykopa.
Bardzo obiecujący widok jaki się rozpościera przed naszymi oczami wabi do siebie kusząco swoim spokojem i wrażeniem zatrzymania czasu. Brukowana, a nie asfaltowa droga. Stare, chociaż elektryczne latarnie. Omszałe mury pokryte winobluszczem.


Gdybyśmy mieli wątpliwości gdzie zmierzamy, podpowie nam to nie znak, a latarnia.

Nazwa Wenecji wzięła się właśnie od tego małego potoczku płynącego wdłuż raz prawej, raz lewej strony drogi. W dawniejszych czasach przy tej ulicy mieściły się warsztaty rzemieślników, którzy z racji zawodu potrzebowali dostępu do bieżącej wody.


Ten uroczo wyglądający domek kryje w swoich podwojach restaurację, do której dostajemy się po mostku przerzuconym nad rzeczką. W pogodne dni można usiąść w ogródku, a w deszczowe, nic nie tracąc z widoku, schować się w oszklonej werandzie obok chałupki.





Nawet na latarni znajduje się nawiązanie do historii, a mianowicie orzeł Piastów cieszyńskich, który był w godle Księstwa cieszyńskiego i jest do dzisiaj w herbie Cieszyna.


Zapuszczając się coraz głębiej w ten jakby zapomniany zakątek, odkrywałam co rusz same "perełki". W końcu baterie w aparacie zaczęły odmawiać posłuszeństwa, co uznałam za absolutny sabotaż jakiejś ciemnej siły :) Nie bylo szans na jakikolwiek kiosk w tym miejscu, więc męczyłam aparat, żeby chociaż zrobić jeszcze tylko to jedno zdjęcie i jeszcze jedno i jeszcze... Wyłączał się czasem nawet zanim zdążyłam zdusić przycisk migawki, ale moja upartość i tak nie dała za wygraną. Tylko dzięki temu dzisiaj zobaczcie moimi oczami ta opustoszałą w środku dnia uliczkę.




















Ostatnim razem tu będąc żałowałam, że nie zrobiłam kilku zdjęć, więc tej okazji nie mogłam przepuścić. Jest to warsztat kaflarza- zduna. Patrząc na te kafle zapragnęłam zostać posiadaczką pieca dla samej tylko przyjemności posiadania takich  kafli. Chociaż gdyby przyszło do wyboru, to nie umiałabym się zdecydować na jeden wzór. Są takie śliczne, że w końcu ucieszyło mnie to, iż pieca kaflowego w moim domu mieć nie mogę i tym samym nie doświadczę bezsennych nocy na rozmyślaniu, które z nich wybrać :)

Jeszcze tylko zaciekawione spojrzenie rzuciłam na płaskorzeźbę na jednej z kamieniczek, którą czas już połowicznie zatarł i odczytać nie można co tam jest napisane.

W drodze już powrotnej w stronę rynku w głebi bocznej ulicy zahaczyłam okiem o ładnie zdobioną fasadę i uprosiłam aparat, aby się nade mna jeszcze ten ostani raz zlitował. Niestety już nie miałam czasu zapuszczać się bliżej, ale czyż nie jest dobrze zostawić sobie czasem odrobinę na potem? Żeby przy kolejnej wizycie mieć o co prosić aparat? :)
Może, jeśli pogoda dopisze w niedziele wybiorę się na Targ Staroci, który tu się odbywa w pierwszą niedziele miesiąca.

Z miejsca, w którym kalosze i parasol są na liście numerem jeden pozdrawiam ciepło tych, którzy pamiętają jak wygląda wakacyjny, ładny dzień.

Do zobaczenia niebawem - Agnieszka.

17 komentarzy :

  1. ku zgrozie mego męża..a może i nie...nie wyszłabym z tej pracowni...nie zakupiwszy sobie jakowegoś kafla..hihihi...ten zielony.....a te z pierwszego zdjęcia przypomniały mi dzieciństwo...takie kafle były w sąsiedniej klatce...i malunek lwów...qrcze...muszę sprawdzić czy są jeszcze...pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  2. Tak, kafle i mnie ujely uroda, wogole cale miasto wydaje sie piekne. Szkoda, ze aparat odmowil wspolpracy... zazdroszcze wycieczki, ale nie pogody. Wlasnie przed chwila w "trojce" powiedzieli, ze pogoda pod koniec tygodnia znowu sie zepsuje :-(
    buziole
    Basia

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja mam taki piec w miodowe kafle.
    Fajna sprawa kiedy ogień strzela w piecu i można oprzeć się o niego plecami:),tak cieplutko i milusio.
    Pozdrawiam.Magda

    OdpowiedzUsuń
  4. Podtrzymuję swój zachwyt, Super!

    OdpowiedzUsuń
  5. Och, no przykro mi bardzo że nie masz pogody :/ za to wycieczke po Cieszynie urządziłaś nam I klasa! :))
    Baw sie dobrze mimo złej aury :) no i koniecznie pokaż łupy z pchlego!
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Kocham to miasto... i cieszę się, że mam je na wyciągnięcie ręki... wsiadam do busa, 30 minut i jestem na miejscu :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Slyszalam o tym miescie, jest przepiekne i bardzo klimatyczne, kafle rzeczywiscie swietne, pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  8. ale z ciebie dobry przewodnik:)))

    OdpowiedzUsuń
  9. Miło pozwiedzać z Toba....już całe wieki nie byłam w Cieszynie....

    OdpowiedzUsuń
  10. Wyprawa do Cieszyna chociaż była bardzo spontaniczna i odbyłam ja samotnie dostarczyła mi bardzo miłych wrażeń. Kilka godzin spędzonych tylko z aparatem w ręce dało mi chwilę niesamowitego relaksu.

    OdpowiedzUsuń
  11. ładnie tam ;), byłam 2 razy przejazdem jak gnałam do Wiednia, raz złapaliśmy gumę i dzięki temu dowiedzieliśmy się w warsztacie co mam kupić żeby się Czesi nas nie czepili że nie mamy, więc pomimo tej gumy - miło mi się Cieszyn wspomina ;)))

    OdpowiedzUsuń
  12. Kochaniutka, chyba z nieba mi spadlas,bo ja jestem rodowita Cieszynianka a na ulicy Nowe Miasto, ktora wlasciwie znajduje sie w sercu cieszynskiej starowki, spedzilam moje dziecinstwo. Do tej pory mam mieszkanko w Cieszynie i jakze milo mi bylo kiedy zobaczylam Twoje zdjecia z mojego miasta na blogu, az serce mi podskoczylo z radosci :)
    Tym bardziej ze od dawna mieszkam za granica a do Cieszyna przyjezdzam tylko kilka razy w roku.
    Ulica Gleboka, kiedys Polska, nazywala sie za komunistycznych czasow ul. Armii Czerwonej - to tylko taka wzmianka odemnie, mysle ze sie za to nie pogniewasz.
    To miasto ma cos w sobie, juz sama nazwa napawa czlowieka radoscia i urodzic sie w takim miejscu to tak jakby urodzic sie " w czepku".
    Dziekuje za ten post i pozdrawiam bardzo serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Och, uczę się tam. Właściwie to jedną nogą mieszkam w Cieszynie. Moja mama stamtąd pochodzi. Faktycznie kiedyś Głęboka nazywała się Armii Czerwonej, moja mama dalej tak mówi i zawsze ją upominam. No musiałam napisać ... :D

    OdpowiedzUsuń
  14. Cieszyn jest bliski mojemu sercu - tam się urodziłam, studiowałam, tam mam większą część rodziny. Uwielbiam to miasto:) Dziękuję za tego posta i przepiękne zdjęcia!
    pozdrawiam i zostaję:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Czy ktos wie jak ul. Armii czerwonej sie kiedys nazywala? Wiem ze sie teraz ul. Gleboka nazywa.
    Pozdrawaiam

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy zostawiony komentarz, bo miło jest zobaczyć ślad Waszych odwiedzin.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...